marzenia

witam Państwa.
jak dzień miija?

potrzebuję nieco pomocy, gdyż nie mam dziś argumentów.
a więc muszę napisać wyprawcowanie na filozofię o temacie 'ludzie, którzy nie marzą są smutni'. jeśli podpisalibyście się pod tym stwierdzeniem to dlaczego, a jeśli nie to proszę tą wypowiedź również usasadnić.

z góry dziękuję za wszytskie odpowiedzi.

całuję.
Naa.

marzenia daja taka otoczke od rzeczywistosci...
to taka odskocznia
czloweik ktory marzy dazy do tego by jego marzenie sie spelnilo :)
wiara w to marzenia daje mu radosc i energie do zycia..
wiec jesli ktos nie ma mazren i zyje tylko tym co ma jest smutny i mozna nawet powiedziec biedny duchowo

bo nie mają celu, ktory chca osiagnac, nie maja po co zyc. ;)
Otacza ich szara rzeczywistosc, ktora z dnia na dzien coraz bardziej przytlacza..

dzięki marzeniom nie zatracają sie w rzeczywistosci, dażą do czegos, ich zycie nie jest tak monotonne.

"Keep on dreaming, cause when you stop dreaming, it's time to die"
Blind Melon - Change

Jeżeli się nie ma marzeń, to po co żyć? Nie ma w życiu żadnego celu, punktu zaczepienia. Ludzie, którzy nie marzą, są smutni, bo przytłacza ich rzeczywistość.

Ponieważ gdy człowiek nie ma marzeń nie ma ambicji, celu do spełnienia.

Tacy ludzie żyją rzeczywistością. Myślą o tym co mają zrobić, robią to i na tym się kończy. W wolnych chwilach stwierdzają, że ich życie jest pełne rutyny. Nie marzą, są bez pragnień, celów, ambicji. A ludzie pełni marzeń wydają się weselsi, bo potrafią oderwać się od rzeczywistości. Na chwilę przestać myśleć o problemach. W marzeniach można odkryć swoją osobowość, pragnienia, ambicje, które wystarczy spełnić w miarę możliwości. (;

to ja jeszcze dodam
że "jak człowiek nie marzy umiera"

Nie trzeba marzyć, żeby oderwać się od rzeczywistości .

Marzenia nadają sens naszemu życiu. Sprawiają, że mamy jakiś cel, do którego dążymy. Idąc dalej człowiek nie widząc sensu życia załamuje się, chce skończyć ze swoim zyciem.
Dlatego człowiek bez marzeń jest smutny, załamany. Dlaczego? Dlatego że nie widzi sensu dalszego egzystowania, czuje się niepotrzebny. Jeśli ma marzenia, ma do czego dążyć, ma przed sobą jakiś punkt do którego zmierza, jego przyszłość nie jest jedną wielką niewiadomą, jest coś, w co wierzy, i w czym pokłada nadzieję-a to są właśnie marzenia.

Jeśli nieskładnie to wybacz, jestem po całym winie

podobny temat już jest :http://www.fotka.pl/forum/read.php?f=25&t=21663

hm... ciekawe... ludzie którzy nie marzą są smutni... poniekąd tak... ponieważ nie mają jakby celu w życiu... którym są marzenia i dążenie do ich realizacji...
lecz ludzie którzy marzą są szcześliwi... w sumie to za mocne słowo... zadowoleni... tak ludzie którzy marzą są zadowoleni przez chwilę... aż do momentu kiedy uświadomią sobie, że albo ich marzenia nie mają większego sensu albo że nigdy nie sie nie spełnią... i wtedy oni są smutni... nawet bardziej smutni od tych którzy nie marzą wcale...

ja się pod tym nie podpisuję. ciezko to wyjasnic.. dziwny temat. po pierwsze kazdy ma jakies marzenia. i to ze nie marzę to pieprzenie głupot. kazdy to robi. i kazdy chociaż raz w zyciu był smutny. więc smutek i marzenia maja sie do siebie nijak.